W czwartek o godz. 12.30 odbył się pogrzeb 13-letniej Natalki. Harcerka - żeglarka zmarła nagle 10 listopada.

Na długo przed godziną pogrzebu przed kaplicą na cmentarzu katolickim zgromadziły się tłumy pabianiczan. Przyszli harcerze, instruktorzy, sąsiedzi i znajomi. Nikt nie krył łez, słychać było szloch.

W kaplicy przy katafalku, na którym stanęła urna z prochami dziewczynki, ostatnią wartę trzymali harcerze - żeglarze z jej drużyny PHDW "Abordaż". Obok stanęły poczty sztandarowe Hufca ZHP, Szkoły Podstawowej nr 3 w Pabianicach i Gimnazjum z Piątkowiska.

Mszę świętą pogrzebową ("białą mszę", jak zaznaczył kapłan)  odprawił ksiądz z parafii Miłosierdzia Bożego.

– Nie żyła dla siebie – mówił. – Miała tylko 13 lat, ale była dobrym człowiekiem, harcerką, pomagała innym.

– Była zawsze uśmiechnięta, pełna energii – wspominała druhna z drużyny żeglarskiej. – Pierwszego listopada sprzedawała lampki i znicze, znaki naszej pamięci dla tych, którzy odeszli. Nikt nie przypuszczał, że dziś my będziemy ją żegnać.

– Wraz z Tobą umarła cząstka mojego serca. Kocham Cię – łamiącym się głosem żegnała córkę Anna Mikołajczyk.

Z głośników popłynęła piosenka Andrzeja Koryckiego pt. "Łódki".

Urnę z prochami Natalki przewieziono do miejsca spoczynku. Została pochowana w rodzinnym grobie. Podczas tej ceremonii czterokrotnie zabrzmiał dzwon żeglarski.

Mogiła Natalii utonęła w kwiatach.

"Łódki"

Siedzi w niebie siwy anioł,

ostry ma scyzoryk

I tak sobie w ciszy struga,

struga łódki z kory.

I sam nie pamięta

ile to już lat

wystrugane z kory łódki

puszcza anioł w świat.

W łódce miejsca nie za wiele,

ot, dla jednej duszy,

co ją z ziemi do anioła

łódka przewieźć musi.

Lecz gdy miłość wielka

trudno rozstać się,

w jednej łódce hen do nieba

płyną dusze dwie.

I nam może też już anioł

takie łódki struga.

Gdy je puści niech ich droga

do nas będzie długa.

I niech błądzą w chmurach

cieszy każdy dzień,

nim z błękitu spłynie ku nam

małej łódki cień.