Pomysł stworzenia pierwszego, lokalnego programu telewizyjnego w naszym mieście zrodził się w grudniu 1992 roku. Za jej powstaniem stoją Mirosław Kacprzak i Witold Szulc. Kacprzak- automatyk i elektronik - sprowadził do Pabianic firmę Gosat Service i działając w jej imieniu zorganizował pierwszą profesjonalną sieć kablową na terenie osiedla Bugaj.

Swój pomysł przedstawił Witoldowi Szulcowi, którego znał jeszcze z czasów wspólnej pracy w Fabryce Urządzeń Mechanicznych. Witold Szulc, który już wówczas zajmował się techniką wideo, pomysł podchwycił i w ten sposób powstał pierwszy dwuosobowy zespół producentów i równocześnie pierwsza redakcja lokalnego programu telewizyjnego- TOP, czyli „Telewizja Osiedlowa Pabianice”. Autorem nazwy był Witold Szulc, który – jak wspomina – wymyślił ją jadąc swoim fiatem 126 p, krótko przed Bożym Narodzeniem 1992 roku.

Z jednego urządzenia czołowego, znajdującego się w bloku przy ul. Nawrockiego 30 (blok 301) rozprowadzany był do mieszkań abonentów sygnał około 10 programów telewizyjnych. Ideą Mirosława Kacprzaka było wprowadzenie do tego pakietu także programu lokalnego.

Przez pierwszych kilka tygodni Mirosław Kacprzak i Witold Szulc sami realizowali program. Następnie dołączył do nich Mariusz Magrowicz, który podjął się obowiązków operatora kamery i w trzyosobowym składzie zespół pracował przez mniej więcej trzy miesiące. Witold Szulc zajmował się wówczas przede wszystkim stroną merytoryczną programu, a Mirosław Kacprzak stroną techniczną. Produkcja programu odbywała się w mieszkaniu Witolda Szulca, na prywatnym sprzęcie.

Nadawane wówczas audycje miały najczęściej formę realizowanych w szybkim tempie reportaży z różnych wydarzeń z życia miasta i jego mieszkańców, z przewagą tematyki kulturalnej i sportowej. Program nadawany był codziennie w dni powszednie i trwał zwykle 10-15 minut. Po kilku miesiącach pojawiły się pierwsze wiadomości, które nosiły tytuł „Echa tygodnia”. Program był emitowany w poniedziałki i stanowił zbiór najważniejszych informacji z mijających siedmiu dni. Codzienne wiadomości z udziałem dziennikarza prowadzącego pojawiły się w 1995 roku.

Do sierpnia 1993 roku program TOP funkcjonował bez jakiegokolwiek  finansowania z zewnątrz, a osoby pracujące przy jego tworzeniu nie otrzymywały żadnego wynagrodzenia. Było to prywatne przedsięwzięcie grupy entuzjastów, realizowane dla własnej przyjemności i satysfakcji.

Emisja programu TOP trwała zwykle 15-20 minut- bez powtórzeń (pętli czasowej). Początkowo wykorzystywano do tego w sieci kablowej kanał Sky News Od września 1993 roku program TOP nadawano na oddzielnym kanale, a firma Gosat-Service zaczęła dostarczać pakiety programów zawierające filmy i programy rozrywkowe z prawem do emisji.

Taki pakiet programowy trwał od godz. 17.15 do ok. 23.00 i zawierał okienko przeznaczone na program lokalny TOP. Stopniowo do zespołu realizatorów telewizji TOP zaczęły dołączać kolejne osoby i w niedługim czasie powstała liczba grupa, w której skład weszli:

Paweł Stano – technik emisji

Agnieszka Miller – operatorka

Bogusław Magrowicz – operator, montażysta i obsługa emisji

Krzysztof Zbyszyński – emisja, montaż

Igor Reguła – dziennikarz

Agnieszka Szafran – dziennikarka

Beata Magrowicz (żona Bogusława Magrowicza) – prezenterka

Tomasz Papuga – operator

Grzegorz Jabłoński – operator

Grzegorz Ujazda – operator

Katarzyna Jabłońska – dziennikarka

Agata Szymczak – dziennikarka

Łukasz Kasprzykowski – dziennikarz, późniejszy reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych

Rafał Jarmakowski – archiwista, a następnie dziennikarz i operator kamery

Katarzyna Bendisz – sekretarka

Krzysztof Hille – dziennikarz

Zbigniew Turski – dziennikarz sportowy

Robert Gabrjanczyk – operator, montażysta

Leszek Ramisz – autor programów krajoznawczych i o historii Pabianic

Zbigniew Grzanka – komentator sportowy.

Zespół telewizji TOP utrzymywał się w prawie niezmienionym składzie do lata 2000 roku, a jego członkowie – traktując to jako dodatkowe zajęcie – współpracowali z redakcją programu ze zróżnicowaną intensywnością i w różnych wymiarach czasowych. Członków zespołu łączyła przede wszystkim pasja, a stosunkowo niewielkie wynagrodzenie, jakie z czasem zaczęli pobierać za swoją pracę, było sprawą drugorzędną.

Tekst źródłowy oraz jego dalszą część można przeczytać TUTAJ.