Uroczystość 210. rocznicy powstania Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi odbędzie się w czwartek (2 czerwca) o godz. 17.00 w Synagodze Rodziny Reicherów, przy ul. Rewolucji 1905 roku nr 28 (drugie podwórze).

W programie spotkania - wręczenie Nagrody Serce Łodzi dla Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi oraz psalmy w wykonaniu przedstawicieli wspólnot religijnych:

Psalm 128 – Chór parafialny rzymsko-katolickiej archikatedry św. Stanisława Kostki,

Psalm 28 - Chór parafialny kościoła ewngelicko-augsburskiego św. Mateusza,

Psalm 134 - Chór prawosławnej parafii katedralnej św. Aleksandra Newskiego,

Psalm 23 – Gmina Wyznaniowa Żydowska w Łodzi.

---------------------------------------

Gmina Wyznaniowa Żydowska w Łodzi powstała w czerwcu 1806 roku. Na przestrzeni pierwszych stu lat liczebność gminy rosła wraz z rozwojem Łodzi przemysłowej. Żydzi przybywali tutaj z Królestwa Polskiego i z całej Europy. Wśród nich znalazło się wiele wybitnych osobistości, które na trwałe wpisały się w życie kulturalne, społeczne i polityczne miasta.

Do I wojny światowej gospodarka łódzka rozwijała się w niezwykłym tempie. Na początku XX w. Łódź stała się największym ośrodkiem przemysłowym na ziemiach polskich. Fabryki łódzkich Żydów:  Izraela Poznańskiego, Markusa Silbersteina, Szaji Rozenblatta, Salo Budzynera oraz Oskara Kona należały do największych. Istotną rolę odegrali Żydzi - litwacy, którzy przybywali do Królestwa Polskiego ze znajomością rynków rosyjskich i wschodnich. Dzięki nim rynki zbytu rozszerzyły się na Kaukaz, Persję i Chiny. Już w Polsce niepodległej do wspólnoty łódzkich Żydów dołączyli również Galicjanie, którzy odegrali istotną rolę w życiu kulturalnym miasta. Na początku XX wieku Łódź była największym po Warszawie skupiskiem ludności żydowskiej w Polsce.

Wybuch II wojny światowej spowodował tragedię 230 tysięcy łodzian wyznania mojżeszowego. Większość z nich została przesiedlona do getta, utworzonego przez niemieckich okupantów w Łodzi w lutym 1940 roku. Na skutek polityki eksterminacyjnej łódzcy Żydzi oraz deportowani z Europy Zachodniej zostali zamordowani w obozach zagłady w Oświęcimiu - Brzezince i Chełmnie nad Nerem. Szacuje się, że okres zagłady przeżyło ogółem w różnych miejscach około 10 tysięcy Żydów łódzkich.

Po wojnie do Łodzi przyjechało około 40 tysięcy Żydów. Byli to dawni łodzianie jak również mieszkańcy innych miast, ponieważ w Łodzi zaczęła działać przeniesiona z Lublina Centralna Żydowska Komisja Historyczna i tutaj odbywała się rejestracja ocalonych. Po pogromie kieleckim, w 1946 roku, tak z Łodzi, jak i z całej Polski Żydzi rozpoczęli początkowo nielegalną emigrację do Palestyny, a później za zgodą władz największa ich fala wyjechała w latach 1956–1957. Szacuje się, że na początku lat 60. XX wieku w Łodzi zamieszkiwało jeszcze 2 do 3 tysięcy Żydów, którzy w 1968 roku, w wyniku antysemickiej nagonki opuścili nasze miasto i znaleźli się poza Polską.