Ostrzeżenie dla hodowców drobiu. Ptasia grypa w Łódzkiem

Powiatowy lekarz weterynarii w Pabianicach informuje o wystąpieniu wyjątkowo zjadliwej grypy ptaków (HPAI) na terenie woj. Łódzkiego.

Z informacji zamieszczonej na stronie Głównego Inspektoratu Weterynarii dowiedzieliśmy się, że pierwsze ognisko HPAI w Polsce w 2025 r. potwierdzono 8 stycznia w gospodarstwie komercyjnym w miejscowości Małków, w gminie Warta, w powiecie sieradzkim, w województwie łódzkim. W gospodarstwie tym utrzymywano 4.484 sztuki drobiu różnych gatunków. Kolejne ognisko ptasiej grypy stwierdzono na fermie w Ozorkowie, a następnie w trzech innych miejscowościach.

W związku z niekorzystną sytuacją epizootyczną wystąpienia na terenie województwa łódzkiego piątego już ogniska wysoce zjadliwej grypy ptaków powiatowy lekarz weterynarii w Pabianicach informuje, że zachowanie bioasekuracji jest podstawową czynnością minimalizującą ryzyko wystąpienia wysoce zjadliwej grypy ptaków.

– Istotnym źródłem zakażenia ptactwa domowego są dzikie ptaki, które zanieczyszczają pola, gospodarstwa odchodami, które zawierają czynnik zakaźny wirusa ptasiej grypy, który w kontakcie z drobiem domowym zakaża – informuje Paweł Śmiechowicz, powiatowy lekarz weterynarii. – Okresem szczególnie istotnym z punktu widzenia zwalczania grypy ptaków jest okres jesienno–zimowy.

Dlaczego? Ze względu na bardzo długi okres przeżywalności wirusa w środowisku, wynoszący w temperaturze +40 stopni C ponad dwa miesiące, a w temperaturach poniżej 0 st. C nawet kilka lat.

Jak przenoszony jest wirus?

– Wektorem wirusów grypy są ptaki dzikie, przede wszystkim gatunki związane ze środowiskiem wodnym, czyli kaczki, gęsi i łabędzie, migrujące na duże odległości w okresie jesienno-wiosennym – wyjaśnia Śmiechowicz.

Jak dochodzi do zakażenia drobiu?

Do zakażenia drobiu utrzymywanego przez człowieka może dochodzić poprzez korzystanie przez drób hodowany w gospodarstwie ze zbiorników wodnych, do których mają dostęp dzikie ptaki, jak również poprzez zawleczenie wirusa do gospodarstwa przez człowieka (na obuwiu, na kołach pojazdów używanych w gospodarstwie, poprzez zakażoną ściółkę, paszę). Wirus może bowiem przeżyć w wodzie i innym wilgotnym środowisku przez wiele dni, a nawet tygodni, szczególnie w niskiej temperaturze. Zbiorniki wodne, na których przebywały dzikie ptaki, mogą być w miesiącach jesienno-zimowych długotrwałym źródłem zakażenia dla drobiu.