W październiku ubiegłego roku skończył 78 lat. Księdzem jest od 59 lat, a proboszczem pabianickiej parafii - 22 lata.
– I od 13 lat pobieram zasiłek emerytalny z ZUS-u, całe 750 złotych – informuje ksiądz Szuba.
Chciałby też przejść na emeryturę kościelną. Musi na to otrzymać pozwolenie od władz kościelnych. W tym roku ksiądz Szuba po raz trzeci poprosił biskupa o emeryturę. Poprzednio dwa razy mu odmawiano.
– Jeszcze nie dostałem odpowiedzi – mówi. – Jeśli odpowiedz będzie pozytywna, to nie opuszczę Pabianic. Zostanę w mojej parafii.
Ksiądz ma nadzieję, że w tym roku biskup wyrazi zgodę. Ukończył właśnie „dzieło swojego życia” - remont zabytkowych murów kościoła.
– Trwało to prawie pięć lat i kosztowało 1,5 miliona złotych – wylicza ksiądz Jan. – Połowę dało ministerstwo kultury, resztę musiałem „wyżebrać”.
„Po prośbie” ksiądz pukał do wielu drzwi. W Pabianicach pomógł mu najbardziej właściciel Aflofarmu Andrzej Furman. W rodzinnym Poznaniu bratankowie wskazali mu ludzi o szerokim geście.
Swoje rządy jako proboszcz-gospodarz parafii zaczynał od wyburzenia starych obiektów fabrycznych z czasów carskich. Odsłonięto wówczas sylwetkę kościoła od strony zachodniej. Na placu przykościelnym w 1991 r. stanął pomnik św. Maksymiliana. W samym kościele wymieniono instalację elektryczną, pokryto dach wieży kościelnej blachą miedzianą, przeprowadzono generalny remont organów, wystroju prezbiterium, oświetlenia zewnętrznego kościoła.
Pożegnalna msza proboszcza Szuby w niedzielę o godz. 10.00 w kościele św. Mateusza przy Starym Rynku.
Jan Szuba urodził się 19 października 1932 r. w Nowej Wsi Królewskiej koło Wrześni. Chciał zostać śpiewakiem operowym, ale na jego drodze stanął ks. Stanisław Świerczek. To za jego namową w 1952 Jan Szuba wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Łodzi. Pięć lat później otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Michała Klepacza. Potem został wikariuszem w parafii Przemienienia Pańskiego w Łodzi. W 1965 roku został wikariuszem parafii św. Mateusza w Pabianicach. W 1969 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie otrzymał dyplom historyka sztuki. W latach 1984 - 1988 był proboszczem w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Brzezinach.
W związku z przejściem na emeryturę ks. infułata Świerczka, ks. Jan objął w 1989 r. probostwo przy kościele św. Mateusza i św. Wawrzyńca. W 1990 r. został dziekanem dekanatu pabianickiego i pełnił tę funkcję przez 10 lat. W 1992 r. otrzymał godność Kapelana Jego Świątobliwości Jana Pawła II. W 1997 r. - odznaczenie biskupie Rokietą i Mantoletem. W 1998 r. został Kanonikiem Honorowym Archidiecezjalnej Kapituły Łódzkiej. W 2003 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Pabianice.
0
0
0
0
0
0
0 0
No to będzie %%%%%%%%%%%%%%%......
0 0
Jeden z najbardziej sympatycznych księży jakich poznałem...rocznik mojej śp babci, ludzie z 1932 są wspaniali :D
0 0
(treść moderowana)
0 0
Nie miałem okazji go spotkać osobiście, ale słyszałem, że jest to ksiądz z powołania. Podobno bezdomnemu mógł swój płaszcz oddać.
0 0
13lat pobiera zasiłek emerytalny 750 pln, ale niech powie ile bierze z tacy, chrztów, pogrzebów, ślubów i.t.p. Kościół nie dość, że siedzi na garnuszku państwa to jeszcze nie płaci podatków.
0 0
Nie lubię kleru ale ten ksiądz jest naprawdę klawy gość i nie wyciąga łapy po kasę jak to się tu ładnie niektórzy wypowiedzieli bądź wypowiedzą.Masz to Bóg zapłać,nie masz nie szkodzi.Takim go zapamiętam i na pewno pożegnam,tak mogę mu podziękować.Reszta księży mogła by się od niego uczyć,szkoda że takich jak on jest już pewnie niewielu.
0 0
Jeśli jest tak jak mówisz franz to przepraszam.
0 0
szkoda,że najlepszy ksiądz w pabianicach odchodzi.nie dość,że najmilszy i wspaniały,to najładniej śpiewał z księży jak na swój wiek i do tego wspaniale nauczał. na pewno pójdę pożegnać księdza.
0 0
franz ma racje...przyszedlem do kancelarii po akt z bierzmowania...i nie chciał ode mnie rzadnych pieniędzy...powiedział że jestem młodym człowiekiem, który ma swoje wydatki i nie będzie ode mnie brał.... :D
0 0
ksiądz Jan Szuba traktuje wszystkich jednakowo nie wyróżnia a przede wszystkim sam się nie wywyższa docenia i tych wielkich i tych bardzo maluczkich i bogatych i bardzo biednych