Rodzice 14-letniego Tomka, ucznia jednego z pabianickich gimnazjów zostali wezwani do szkoły z powodu rosnącej liczby nieobecności syna. Chłopiec przestał chodzić na lekcje, bo bał się kolejnych „jedynek”. Fakt złych ocen ukrywał przed rodzicami, którzy nie zauważyli, że z Tomkiem dzieje się coś niepokojącego: nie może spać i okropnie boli go żołądek.

Jego rówieśnica, Lila, próbowała odebrać sobie życie po tym, jak zostawił ją chłopak. Połknęła kilkanaście tabletek na serce i… zadzwoniła po pogotowie. Na szczęście, udało się ją uratować.

10-letni Mikołaj przeżył załamanie nerwowe, kiedy koledzy z klasy wrzucili „do sieci” kompromitujące go – zdaniem chłopca – zdjęcie.

Wszystkie te dzieci trafiły pod opiekę psychologów z Pabianic. I u wszystkich postawiono taką samą diagnozę – depresja.

Depresja dzieci i młodzieży jako jednostka chorobowa pojawiła się dopiero w latach 70. XX wieku. Cierpi na nią 2 proc. populacji dzieci do 12. roku życia, a epizod depresyjny przechodzi 20 proc. nastolatków.

Nieleczona depresja może się pogłębiać i doprowadzić do próby samobójczej. Jak podaje Stowarzyszenie Aktywnie Przeciwko Depresji, statystyki dotyczące samobójstw wśród dzieci są zatrważające. W zeszłym roku 177 dzieci odebrało sobie życie. Większość z tych ofiar to nastolatki.

W 2015 roku policjanci odnotowali w województwie łódzkim ponad 900 przypadków samobójstw lub ich prób, a w 2014 ponad 890 podobnych zachowań.

Jak wynika z policyjnych statystyk, w 2014 roku w całej Polsce odnotowano 10.207 zamachów samobójczych, z których 6.165 zakończyło się zgonem.
W grupie tej 526 osób było w wieku 15-19 lat, 71 miało od 10 do 14 lat, a 2 dzieci miało mniej, niż 9 lat…

 

Cały artykuł o depresji wśród dzieci i młodzieży w papierowym wydaniu Życia Pabianic z 19 kwietnia

W 2014 r. do zamachów samobójczych najczęściej dochodziło w mieszkaniu – 4.567 oraz w pomieszczeniach zabudowań gospodarczych – 1.442. Następne w kolejności miejsce to piwnice i strychy - 969, a także obszar parku i lasu - 823.

Sposób dokonania zamachu:
trucie gazem – 67,
zażycie trucizny – 52,
zażycie środków nasennych – 474,
uszkodzenie układu krwionośnego – 370,
inne samookaleczenie – 652,
rzucenie się z wysokości – 856,
utopienie się – 113,
powieszenie się – 6.582,
rzucenie się pod pojazd – 184,
zastrzelenie się – 86,
inny sposób – 771.

Ustalone przyczyny zamachów:
(źródłem jednego zamachu może być więcej niż jedna przyczyna)
nieporozumienia rodzinne – 1.358,
choroba psychiczna – 1.101,
przewlekła choroba – 600,
zawód miłosny – 814,
warunki ekonomiczne – 554,
nagła utrata źródeł utrzymania – 171,
śmierć bliskiej osoby – 200,
problemy szkolne – 41,
trwałe kalectwo – 21,
niepożądana ciąża – 10,
popełnienie przestępstwa, wykroczenia – 57.

Nie zawsze można ustalić przyczynę zamachu - tak było w 4.097 zdarzeniach.

Stan cywilny osób podejmujących zamachy samobójcze:
kawaler, panna – 3.451,
żonaty, zamężna – 3.740,
konkubinat – 422,
wdowiec, wdowa – 470,
rozwiedziony (a) – 766,
separacja – 50,
brak danych – 1.308.

Wykształcenie osób dokonujących zamachów:
podstawowe niepełne – 52,
podstawowe – 1.029,
zasadnicze zawodowe – 906,
średnie – 648,
wyższe – 205,
brak informacji o wykształceniu – 7.367.

Stan świadomości (jeden zamach może być uwzględniony w kilku pozycjach):
trzeźwi – 901,
pod wpływem alkoholu – 2.734,
pod wpływem substancji psychotropowych – 109,
pod wpływem innych środków – 106,
nie ustalono – 6.429.

Źródło utrzymania osób podejmujących zamachy samobójcze:
praca – 1.842,
na utrzymaniu innej osoby – 1.229,
renta, emerytura alimenty – 1.354,
zasiłek dla bezrobotnych - 71
bez stałego źródła utrzymania – 1.090,
brak danych – 4.621,

(źródło: statystyka.policja.pl)